عایق های قیری:
عایقی که برای جلوگیری از رطوبت ، بیش از همه و به صورتی رایج در ایران از آن استفاده می شود قیر می باشد . از انواع مصالح قیری می توان از انواع قیر و گونی و همچنین مشمع های قیراندود نام برد که طرز نصب آنها بر روی دیوار تقریباً مشابه هم است.
قیر:
آخرین ماده ای که پس از به دست آوردن سایر فرآورده های نفتی از نفت خام در حرارت بیش از ۳۸۰ درجه سانتیگراد باقی ماند قیر است که در ایران استفاده از آن به عنوان ماده اولیه آب بندی ساختمان متداول می باشد . قیر ، جسم سیاه رنگی است که بر اثر حرارت از حالت سخت به صورت مایع در می آید و دارای خواص عمده ی زیر است :
* غیر قابل نفوذ در مقابل آب و رطوبت
* مقاوم در مقابل اسیدها ، بازها و نمکها ولی قابل حل در بعضی از حلالها ، بدون از دست دادن خواص
* قابل ارتجاع و چسبنده
* دارای رنگ ثابت
* عایق در مقابل جریان الکتریسیته
قیر در بعضی موارد ، برخی از خواص خود را از دست می دهد ، به طوری که نمی توان از آن به خوبی استفاده کرد این موارد عبارت است از:
- در حرارت زیاد تجزیه شده و توأم با اشتعال به زغال تبدیل می شود .
- در محیط مرطوب و آلوده به خاک نرم خاصیت چسبندگی ندارد .
- در مقابل فشار ، حرارت و حلالها تغییر شکل می دهد .
- در جوار ملاتهای آهکی تجزیه شده ، خواص خود را از دست می دهد .
گونی: آب بندی کردن سطوح و دیوارها تنها به وسیله ی قیر غیر ممکن است . قیر نیاز به یک شبکه ی قابل انعطافی دارد که قیر را در خود حفظ کرده و بتواند به صورت یک ورقه به عنوان عایق استفاده شود خم شود ، در سطوح شیبدار و قائم به کار برور و … برای این منظور از گونی استفاده می کنند . گونی که از الیاف کنف ساخته شده است ، باید نو ، با بافت مناسب ، کاملاً سالم ، بدون آلودگی و چروک بوده ، وزن آن حدود ۳۸۰ گرم در متر مربع باشد .
