چسب بتن چیست؟ چسب بتن آب بندی
چسب ها ممکن است به طور طبیعی یافت شوند یا به صورت مصنوعی تولید شوند. اولین استفاده بشر از مواد چسب مانند تقریباً 200000 سال پیش بود، زمانی که نئاندرتال ها قیر را از تقطیر خشک پوست درخت غان برای استفاده در اتصال ابزارهای سنگی به دسته های چوبی تولید کردند اولین ارجاعات به چسب در ادبیات تقریباً در سال 2000 قبل از میلاد ظاهر شد. یونانی ها و رومی ها سهم زیادی در توسعه چسب ها داشتند. در اروپا، چسب تا دوره 1500-1700 پس از میلاد به طور گسترده مورد استفاده قرار نگرفت. از آن زمان تا دهه 1900 افزایش استفاده از چسب و کشف آن نسبتاً تدریجی بود. تنها از قرن گذشته توسعه چسب های مصنوعی به سرعت شتاب گرفته است و نوآوری در این زمینه تا به امروز ادامه دارد.
وظایف اصلی چسب بتن در مقایسه با روش های سنتی، اتصال و توزیع یکنواخت کشش بر روی سطح است. نفوذپذیری و وجود گروه های قطبی این قابلیت را به چسب بتن می دهد تا تماس نزدیکی با سطوح سیمانی داشته باشد و این به نوبه خود باعث می شود چسب بتن با سطوح سیمانی تماس نزدیک داشته باشد. نیروهای چسبندگی را فعال کرده و با این کار از ایجاد ترک در ملات جلوگیری می کند.
چهار نوع اصلی چسب سیمان وجود دارد که برای چسباندن به بتن استفاده می شود. آنها اپوکسی، لاتکس،رزین و ملات سنتی هستند. سه نوع مختلف چسب سیمان هر کدام نقاط قوت و ضعف متفاوتی دارند و هر کدام برای شرایط مختلف مناسب هستند.
اپوکسی نوع خاصی از چسب سیمان سخت و مقاوم در برابر آب و هوا است. اپوکسی با دوام ترین چسب سیمان طولانی مدت است که می تواند در برابر آب و هوا، دما، قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش و حتی انواع خاصی از قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی که سیمان با آن مواجه می شود، مقاومت کند. اپوکسی اغلب برای چسباندن بتن یا سیمان در زیرزمین ها یا کاربردهای بیرونی استفاده می شود و ملات های اصلاح شده با اپوکسی ممکن است برای چسباندن بلوک یا سایر مصالح ساختمانی بتنی به یکدیگر استفاده شوند. با این حال، اپوکسی می تواند گران باشد و استحکام آن همیشه در هر کاربرد مورد نیاز نیست.
رزین نوع دیگری از چسب اتصال به بتن است. چسب های مبتنی بر رزین می توانند به سرعت خشک و سخت شوند، به این معنی که می توانند با سرعت بیشتری نسبت به چسب های مبتنی بر اپوکسی آماده استفاده شوند. رزین ها دارای مزیت دیگری هستند که پس از خشک شدن در برابر انقباض و سایش مقاوم هستند.
استفاده های رایج از چسب های مبتنی بر رزین عبارتند از: باند فرودگاه، پل ها و دیگر مناطق پرتردد. آنها در جایی استفاده می شوند که سیمان یا بتن و مواد چسبانده شده باید اندازه و شکل فعلی خود را در شرایط استرس زیاد و استفاده مکرر حفظ کنند. مجدداً، مانند اپوکسی، رزین ها اغلب در کاربردهای معمولی روزمره بتن استفاده نمی شوند، زیرا هزینه و سطح مهارت مورد نیاز برای استفاده صحیح از سیمان یا چسب های بتن بر پایه رزین است.
ملات متداول‌ترین، در دسترس‌ترین و راحت‌ترین عامل اتصال دهنده موجود برای سیمان یا بتن است. ملات از ترکیب آهک، ماسه و آب و همچنین از انواع دیگر محصولات سیمانی بسته به نوع کاربری ساخته می شود. ملات به خوبی در دمای بیرون مقاومت می کند، اما به سختی خشک می شود و اگر به درستی استفاده نشود یا در معرض درجه حرارت شدید یا بالا آمدن زمین قرار گیرد، ممکن است در معرض ترک خوردن یا انبساط باشد. ملات راه حلی مقرون به صرفه و با کاربرد آسان برای پروژه های متوسط بتن یا سیمان است و مزیت اضافه شده آن را دارد که به راحتی در اکثر مراکز خانگی در دسترس است.
چسب لاتکس امولسیونی از یک کوپلیمر محلول در آب است. این چسب مایع شیری رنگ است و ترکیبی از چسب لاتکس با سیمان پرتلند و ماسه مقاوم در برابر آب، مواد شیمیایی و سایش ایجاد می کند که برای چسباندن کاشی ،سرامیک سنگ های تزئینی و… به سطوح استفاده می شود.
بیشترین استفاده از چسب بتن مربوط به تعمیرات می باشد. این افزودنی با ملات مخلوطی هماهنگ و همگن ایجاد می کند و از نشت آب و جدا شدن دانه های ریز و درشت جلوگیری می کند. قبل از استفاده از چسب بتن و اختلاط آن با مواد دیگر، ابتدا باید ناحیه مورد نظر را از چربی، ذرات گرد و غبار و سایر موادی که بین لایه های بتن قرار می گیرد و میزان چسبندگی آن کاهش می یابد، تمیز کرد. ابتدا چسب بتن را با آب (یا حلال مورد نظر) حل می کنند و پس از رقیق شدن به سیمان و ماسه اضافه می کنند تا ملات صاف و خمیری مانند تهیه شود. میزان و درصد چسب بتن اضافه شده به مصالح نیز بسیار مهم است.در پایان امید وارم با خواندن این مقاله به جواب چسب بتن چیست رسیده باشید.
